Historia i legenda
Historia miejscowości
Ślady osadnictwa kultury łużyckiej (późna epoka brązu, wczesna żelaza; 1300 – 400 lat p.n.e.) znaleziono na pobliskiej Sokolej Górze. Między XII a XIII wiekiem wybudowano tutaj otwarty gród typu stożkowatego a w połowie XIV wieku nieco dalej powstało gród warowny o konstrukcji drewnianej po którym zachowało się interesujące grodzisko z podwójnymi wałami ziemnymi. Podczas badań archeologicznych odnaleziono tu elementy wykonane z brązu i żelaza, takie jak ozdoby, groty strzał i inne części uzbrojenia oraz liczne skorupy naczyń glinianych.
Pierwsze pisane wzmianki o Łagowie pochodzą z XIII wieku. 15 kwietnia 1299 roku Brandenburczycy sprzedali miejscowość rycerzowi Albertowi von Klepitz. 9 grudnia 1347 r. margrabia Ludwig zastawił Łagów Zakonowi Joannitów za 400 grzywien (czyli niecałe 100kg) srebra. Z tej kwoty Ludwig 300 grzywien przeznaczył na spłatę wierzyciela a 100 sobie zatrzymał. Joannici podpisali z nim umowę dzierżawy na 3 lata, a w roku 1350, wobec braku spłaty zastawu, zamienili ją na akt własności z prawem budowy murowanego zamku. Zakon Szpitalników Świętego Jana utworzył tu siedzibę komandorii, która obejmowała 18 okolicznych wiosek, wśród nich dzisiejsze Templewo, Wielowieś, Boryszyn i Sulęcin, który przypadł im w udziale po kasacie Zakonu Templariuszy w 1311 roku. Na przesmyku między jeziorami Trześniowskim i Łagowskim joannici wybudowali zamek z osadą służebną. Bezpieczeństwa osady, oprócz ukształtowania terenu, strzegły mury obronne z dwoma bramami; gotycką murowana z cegły Bramą Polską (Poznańską) z XV wieku i późniejszą Bramą Marchijską.
Za rządów komtura Christiana Ludwiga von Hohenzollern (1705-35) Łagów bardzo się rozwinął. Na jego zlecenie J. S. Bach skomponował sześć koncertów, które przeszły do historii jako koncerty brandenburskie. W okresie panowania von Hohenzollerna Łagów otrzymał prawa miejskie, po 1712 roku rozbudował zamek łagowski o czwarte, wschodnie skrzydło a u podnóża Sokolej Góry (Falkenberg) urządził zwierzyniec – niewielki ogród zoologiczny.
W 1727 roku Łagów uzyskał prawa miejskie i urządzał cykliczne Jarmarki Joannitów trzy razy w roku. Po kasacji zakonu w 1810 roku zamek łagowski przeszedł na rzecz państwa pruskiego. W 1931 roku, z powodu małej liczby mieszkańców, miejscowość utraciła prawa miejskie. Obecnie jest miejscowością wypoczynkową.
Legenda o Rycerzu w Płomieniach
W XVI wieku przywódcą łagowskich braci zakonnych był komandor Andrzej (Andreas) von Schlieben. Zasłynął tym, że jako pierwszy joannita, za zgodą kapituły zakonu, w 1544 ożenił się i założył rodzinę. Do dziś możemy w zakrystii kościoła łagowskiego oglądać przeniesione z kaplicy zamkowej płyty nagrobne komtura i jego zmarłego 9 lipca 1568 r syna, także Andreasa. Sam Andrzej von Schlieben zginął zamordowany w 1571 r.
Według publikacji o duchach miast i zamków polskich, von Schlieben, skazany na potępienie za złamanie ślubów zakonnych, stał się Rycerzem w Płomieniach. Szczegółowo opisał go w swoim raporcie pruski urzędnik nocujący na zamku 16 marca 1820 roku. Duch miał przez wiele lat pojawiać się wyłącznie mężczyznom w zamkowych murach, najchętniej wiosną i latem podczas burzy.
http://www.zamkipolskie.com/lagow/lagow.html
